Dedetepe Çiftliği Kampı 2011 Ağustos

Bir rüya ..

Bu kadar yazıp bitirebilirim elbette ve sen sevgili okur aşağıdaki fotoğraflara bakarak rüyayı kendine göre yorumlayabilirsin.

Ancak ben yine de kendi kelimelerimle anlatmaya çalışacağım.

 

Tatilin ilk iki ayağı Gelibolu ve Assos'u  geride bırakarak Kaz dağlarının eteklerine çevirdik direksiyonu. Aslında Ege bölgesine gitmek yerine Karadeniz'in yaylarına mı gitsek pek de burnumda tütüyor diye düşünüp dururken, belli bir rota çizemezken, neyse ya çok yorgunum dinlenmeli bir şeyler olsun yaylalar arası taban tepmeyelim henüz Erin de küçük, bir Gelibolu'ya gidelim bakarız sonrasına derken, mail listerinden gelen mailleri hiç okumadan silerken neden bilmem Montessori listesine düşen Dedetepe Çocuk kampı mailini ayırmışım bir kenara.

Böyle toplu, kalabalık, genele yayılmış duyurular ile gelen etkinliklere katılmaktan haz etmediğimiz için öylesine "Alpay ya tam bizim tatilin ortasına denk gelen şu kampa gidelim mi ? " diye havada kalacak bir soru sorduğumda " e tamam hadi yap rezervasyon bakalım" demesine şaşmış kalmıştım.

Assos'ta işimizin bittiğini o sabah uyandığımda hissettim.. yola çıkmalıydık ama gideceğim yerle ilgili en ufak bir fikrim yoktu. Bilmedim mi içimi huzursuzluk kaplar benim ama nedense büyük bir huzurla çiftliğin kapısından giriş yaptık. Zeytin ağaçları içinde, yaşamın sessiz aktığını hissettiren ve yaşam hep böyle sessiz aksa diye düşündüren küçük bir cennettin kapısından girmiş gibiydik. O akşam tanıştık herkesle ve çadırımıza girip uyuduk ateş başından gelen müziğin ritmiyle .. Bize verilen program dahilinde sabah çocuk yogası yapmak üzere uyandık :) Bir program vardı elbette ancak 6 gün boyunca katılan herkesin enerjisiyle o yapılmış program bambaşka bir şekle büründü. Çiftliğin yanından akan nehirde yüzmek, yaratıcı drama etkinliğinin harika bir oyuna dönüşmesi, günün her hangi bir saatinde bir zeytin ağacının altından gelen müziğe kendini kaptırmak bazen hafifçe bedeni de buna katmak, ateş başında eline "davulunu" kapanın ritminin kalplerde atması, serin bir uykuyu gökyüzündeki milyonlarca yıldız altında yapmak ve o serinliği hamamdaki sıcak sularda eritmek, takım yıldızlarını gecenin karanlığında bir yumruk mesafesinde bulmaya çalışmak ve öğrenmek, yeni insanlarla tanışmak yeni insanları tanımak, bir minderin üzerine uzanıp zeytin ağaçlarının yapraklarının melodisini dinlemek, dinlerken elindeki kitabı okuyamamak sonra hepsinden vazgeçip bir zımpara ile tahta zımparalamak, ortadaki boyalar ile kalbinden geçenleri o tahtaya sürmek, resmetmek huzuru mavi, sarı, kırmızı, yeşil.. ne renk varsa içine katmak, sabun yapmayı öğrenmek evde yapamayacağını bile bile :) kazanı karıştırmak, o sabunun döküleceği kalıbı yaparken koca kişisini seyretmek, kalıp içinden kış boyu bizi temizleyecek olan sabunları bir kek kesercesine nazik ve yumuşak kesmek, çuhalara sarmalamak yün parçalarıyla süslemek dostlara anı diye getirmek üzere, çocukları seyretmek, çocuğumla ilgili kendimdeki blokajları çözmek, büyümek seyrederek, seyretmeyi öğrenmek, dokunmadan çocuğunu doğasına bırakabilmeyi, bırakmayı, akışıyla yaşamayı deneyimlemek.. 

Kendime çok şey katarak son gününe geldiğimiz çiftlik macerasını, herkes gittiğinde orayı yaşamak için bir gün daha uzatarak oradan ayrılmanın hüznünü yaşamak..

"Hüzün" kelimesi ne kadar da anlamlıymış.. el sallarken arabanın arkasından orada kalanlar... sarıldığımda avuçlarımda kalan sırtlarının izleri.. geçen sene adadan ayrılırken bir hüzün vardı yaşadığım, sevdiğin dostlardan ayrılırken kalbine giren bir his.. bir sene sonra yine aynısını yaşadığımı hissettim.

Çiftliğe gelince.. detayları bu linkte var. Ekolojik Tatuta çiftliği, zeytinyağı üretiyorlar ve gönlünüz rahat bir şekilde buradan yağınızı alabilirsiniz! Çiftlikte elektrik yok, buzdolabı yok. Her an taze yemek yemek buna deniyor! Ağaç evler öyle iki tahta arasına sıkıştırılmış içine yatak atılmış evlerden değil, düşünülmüş, bildiğin ağaçtan ev, içlerindeki ranzalar muhteşem :) Biz çadırımızda hatta son 3 gün yıldızların altında uyku tulumlarımızda uyuduğumuz için deneyimleyemedik ama bir kere daha gidersem bir akşam o ranzalarda uyumak istiyorum kesinlikle,  et yiyorsanız ve illa ki yiyeceğim diyorsanız kamp dışına alalım sizi ve sigara içiyorsanız sadece tek bir alanda içebilirsiniz zira çiftlik içerisinde sigara içilmiyor!! Kuralı ihlal etmeye çalışan zihniyetler varmış elbette! ama biz pek memnuduk bu durumdan ;)

Yolunuz Küçükkuyuya düşerse,

Yok düşmez ama düşürmek isteriz derseniz 

Kalbimizde, ruhumuzda, fikrimizde yeni açılımlar ile, aşk ile, huzur ile dolarak çıktık o kapıdan.. yine hayallerr hayallerrr..

Bozcaada yoluna doğru inerken susarak içimize sindirmeye çalıştığımız

belki bu sefer daha yakın durduğumuz..

...fotoğraflara keyifle bakmanız dileğimle zira benim içim hep pır pır bakarken ...

{phocagallery view=category|categoryid=13|limitstart=0|limitcount=0}

Ayça Oğuş

1977 İstanbul doğumlu. 1995 İtalyan lisesi, 1999 Kocaeli Üniversitesi Ekonomi mezunu.Önce gezi ve doğa fotoğrafçılığı yaptı. 2007 yılında anne oldu, fotoğrafçılık teması çocuklara yöneldi.2009 yılından beri doğum fotoğrafları , 2010 yılından beri yeni doğan bebek fotoğrafları çekmektedir.2010 -2014 yılları arasında Muammer Yanmaz Fotoğraf Atölyesinde Doğum Fotoğrafçılığı Atölyesi
2015 FUJIFILM EĞİTİM MERKEZİ Doğum Fotoğrafçılığı Atölyesi vermiştir halen özel dersler veremeye devam etmektedir.
Deneyimlerini ve yaşam tarzını anlattığı 2006 yılından beri yazdığı Pi-NiK Kuş adlı blogun yazarıdır.
Ailesi ile birlikte ” Kampa Gidelim mi Baba”  diyerek, diğer ailelere doğa içerisinde yaşayabilecekleri kamplara götürmek konusunda rehberlik yapmaktadır.
Kendi içsel yolculuğunda 2001 yılından öğrenci olarak başladığı yogada 2016 da Deniz Bağan ve Çelen Arıman’dan temel yoga hocalık eğitimini, 2017’de Gizem Onay Collet’ten Hamile yogası hocalık eğitimini tamamlamış halen Çelen Arıman’dan Yin Yoga hocalık eğitimi almaya devam etmekte, Hamile yogası ve başlangıç seviyesi yoga dersleri vermektedir.
Mandala Meditasyonunu bir şifa çalışması olarak kullanarak, yetişkin ve çocuklarla Mandala Atölyelerine liderlik ederek katılımcıların kendi yolculuklarını yaratmalarına yardımcı olmaktadır.Sergiler:2005 Aralık Yalçın Savuran ve proje grubu ile bir gölge konulu karma sergi

2010 Aslı Tür ve ÖzlemTuran ile “Her Damlası Altın:Anne sütü” Sergisi

2012 Bige Yalın ve Özlem Turan ile “Anneliğe Doğmak” Sergisi”

2013 40 Haramiler “İnsan Hikayeleri” Karma Fotoğraf Sergisi

2013 10. Renk : Paris Projesi Sergisi

2015 : Yüzkumbarası Projesi

6 yorum

  • Yorum Linki Kenan Çarşamba, 08 Ağustos 2012 11:08 yazan Kenan

    gerçektende eğlenceli vakit geçirmişsiniz. Burayı da çok beğendim inş. seneye bende ailece gitmeyi düşünüyorum. Türkiye'nin her yeri cennet ...

  • Yorum Linki Yeşin Aydemir Pazartesi, 07 May 2012 09:21 yazan Yeşin Aydemir

    Ne kadar güzel yazmış.. Erkan ve Tamahine, sizin de bir kere daha elinize sağlık bu vesile ile…

  • Yorum Linki Ayça Pazartesi, 07 May 2012 09:21 yazan Ayça

    :) ne güzelmiş okudum yazını ..:)

  • Yorum Linki Papatya Papadopoulos Pazartesi, 07 May 2012 09:21 yazan Papatya Papadopoulos

    Ne harika bir kampmış orası öyle, Ayçacım. Çocukların doyasıya özgürlük içinde harika vakit geçirdiklerinden kesinlikle eminim. Biz hayatımızda ilk defa bu sene çocuklarla kampa gittik. Nasıl bayıldılar anlatamam! Aslında anlatmıştım :)
    http://www.greekturkish.com/turkish/10-yil-sonra/
    Sizin kampınızdaki çocukların birlikteliği imrendirdi beni. Çocuklar için özellikle organize edilmiş bir kamp olduğu için hiç sıkılmamışlardır. Biz tek başımıza gittiğimiz için başka çocuklarla bir aktivite yapamadılar; kampta çocuk da azdı. Yine de hiç sıkılmadılar ve öğlen sıcağı geçsin de kendilerini denize atsınlar diye zor beklediler.
    Türkiyede olduğumuz bir yaz keşke denk gelse de biz de bu kampa gidebilsek diye düşünmekten kendimi alamıyorum…

    sevgiyle kucaklıyorum :)

  • Yorum Linki Esra Erkan Pazartesi, 07 May 2012 09:20 yazan Esra Erkan

    mükemmel anlatımın için teşekkürler…imrenmemek gitmeye niyetlenmemek elde değil…

  • Yorum Linki Kader Eymen Pazartesi, 07 May 2012 09:20 yazan Kader Eymen

    ayçacım, nice zamandır belkide 5-6 yıldır gitmek isteyipte gideediğim bu çiftliğe gitmişsin, ve fotoğraflarla bir o kadarda herşeyi anlatmışsın… şimdi nasip oğlumla birlikte olmasıymış ki ilk hedefim olacak artık seneye….

Yorum Ekle