Kaçkar Yaylaları Çocuk kampı - 21-27 Haziran 2015

Bu ikinci Kaçkarlar kampında sayımız biraz daha az. Havaalanında bizi çamlıhemşine götürecek araçlarımızda buluştuk. 2 saat içinde öğlen yemeğini yediğimiz yerdeyiz.Bu sefer programı biraz değiştirdik. Verçenik yerine kale yaylasına gitmeye karar verdik 2. Gün. İlk gün yine Gobaca dağ evi. Ama bu sefer hepimiz aynı evde kalıyoruz. Önceki kampın aksine açık havada başladık. İlerleyen zamanlarda neler olur bilinmez. Ertesi gün kale yaylası gezimizi uzun bir yürüyüşle tamamladık. 2003 yılında Tatos Gölünden (sanırım) çıkıp saatlerce yürüyüşten sonra gelip sığındığımız imamın evini gösterince Uğur bir garip oldum. Taş evleri gözümüze kestirdik. Birsürü yaşayan çatı taş ev var. Çayımızı içtikten sonra Kale’ye çıktık. Dik tırmanışta çocuklar oldukça başarılı idi.

Burada heryerde inanılmaz sular musluklar var. Herşey canlı ve bu can sanada bulaşıyor hızlıca. Kale yolunca ömrümce yemediğim Kuzu Kulağından yedim. Beste var bu kampta ve  artık kamp şarkımız “Ot yesem yaylalarda” oldu. Uğur beste ile ilk tanışmasında bu şarkıyı kendisine hediye edince kaçınılmaz bir son oldu.

Gobaca da 2 gece konakladıktan sonra Amlakit yoluna koyulduk. Uzun ve sert bir yol. Arada birçok kez durup hava alıyoruz. Amlakit’e bulutlu ama yağışsız bir havada girdik. Ama havanın eğilimi yağış yönünde. İlk kampta karlar erimediğinden gidemediğimiz Samistal yaylası bu kez kısmet oldu. Yerinde ve havasında gördük yaylayı. Yaylacılar yeni gelmeyi başlamıştı. Oturmuş bir yerlerinde soluklanırken önümüzden bir köylü geçti. Uğur “hayrola nereye gidiyorsun nine” diye soracak oldu. Cevabı “ Ne o sana hesapmı vereceyuk” olunca olduğumuz yere yığıldık.

Amlakite varınca hemen yerlerimize yerleştik. Hava güzel ertesi gün Kotencur yaylasına yürüdük. Hava hala ıslak ve soğuk.

4. Gün artık 2. Göçümüzü gerçekleştirmek için dinlenmiş durumdayız. Hazindağ üzerinden Pokut yaylası. Bu göç tamamen yürüyerek yapacağız. Amlakit Hazindağ yolu hala patika. Sonrası sıkıcı yol açılmış ama yine de Kaçkarlardayız.

Hava deli yağıyor. Tüm çocuklar yağmurlukları donandı. Kumanyalar dağıtıldı. Bu kampta ekmekler biraz daha iyi buğday unu katılmış daha lezzetli ekmekler.

Katılımcılarımız arasında Meltem 8 Aylık hamile. Gözüm sürekli üzerinde. Can sökmen bize yardıma geldi. Can’ı meltemin yanından ayırmıyorum. Hayatımın unutamadığım karelerindendir. Yolu kaplamış bir dere geçiyoruz kayaların üstünden. Meltem geçişe başladı. Çevresinde 4 kişi onu takip ediyor ve tutmak için hazır. Meltem adımını attı. Ama karnı onda  önde gidiyor. Ayklar durdu ama bedenin üstü gitmeye devam ediyor. 45 derece eğildi ve Can dahil 4 kişi onu öyle bir tuttu ki sanırım havada bile geçirilerdi. İçim gevşedi. Sorun yok. Kadim yola girdik. Tırman keşfet, ıslan şeklinde ilerliyoruz.

Çocuklar harika yürüyor. 5 yaşında çocuklarımız var. Anneleri nerde bilmiyor. Önce birilerinin yanıda. Guruptan ayrılmazlar. Su heryerde. Kumanya yanlarında. Daha ne olsun. Hazindağa geldik. Hüseyin bu sefer bizi bırakmadı. Sırılsıklamız hepimiz. Bildiğin 3 metrekare olan evin sobalı kısmına kadın ve çocukları soktuk. Öğlen yemeği yiyyeceğiz. Sıcak çay yapıldı. Çocuklar sobada ısındı. Fotoğraflar çekildi. Pokut yolu bizi bekler. Sabah 09:00 da yola çıktık. Akşam 18:00 gibi pokuta ağır yağış altında girdik. Pokut dağ evine yerleştik.

Herkezin suratında bir gülücük. Sobaya vermiş kendini. Sonraki 2 gün boyunca oturduğu yerden kimse kalmadı diyebilirim. Kısa bir günbatımı yürüyüşü. Kısa bir Sal yürüyüşü. Kısa bir pokutun aşağısına yürüyüş.

Muhteşem bir 6 gün muhteşem insanlarla yine bitti. Kapanış yemeğimiz Çamlıhemşinde. Konaklar uzaktan bir bakış.

Bu kampları hayal etmiştim. Gerçekleştirmeme Uğur Biryol ve muhteşem Kampagidelimmibaba Aileleri vesile oldu. Seneye acaba neler yapacağız bu yaylalarda.

Görüşmek üzere

Alpay Oğuş

 

1 yorum

  • Yorum Linki Fuat Ercan Perşembe, 24 Eylül 2015 00:41 yazan Fuat Ercan

    merhaba..
    Ne olur kızımla beni de gelecek yıl programına katın.
    fuat

Yorum Ekle

Cron Job Starts