Etikete göre gösterilenler çocuk kampı

Kış bitti. Gördüğümüz kadarı ile tam olarak bahar başlamamış. Hafif rüzgar eşliğinde hafta sonu Soğucak yaylası Çocuk kampını tamamladık. Katılımcılar keşke yazsa. Onlar yazmadığı için bana kalıyor bu yazı meselesi. Ama gördüğüm kadarı ile Erin çok özlemiş kampları. Zincirlerinden boşalmış tutsaklar gibi biran durmadan, oturmadan, gece yatarken yarın yapılacakları listeleyerek yattığı bir hafta sonu oldu.

Evet bu sefer hava tahminleri tuttu. Menekşe yaylasında biz sabaha kadar yağan yağmurun altında uyuduk. Bulunduğumuz yeri su basar mı? diye gece kontrol bile ettim.  

Katılımcılar yağış uyarılarına kulaklarını kapatıp iyi hazırlanmıştı. Sadece kurulum sırasında biraz yanlış gerilmiş bir çadır gece sorun çıkardı. Yağış olacağı belli olduğundan çadırlar iyi gerilmiş ve suyun akmasını yada iç tenteye değmesini engellemek ilk görevimiz olmuştu. Birde giriş kısmında bir boşluk olmayan çadırlarda çadıra girmek için tenteyi açtığınızda yağmur direk iç katmana yağan bir model vardı. Bu model çadırda da hafif bir ıslanma oldu.

Daha çok kampcının görmesini istediğimden dolayı bu sene 2. Kez Kocayayla kampı düzenledik. Tahmin ettiğim gibi kalabalık oldu. Buluşma noktasına bizim geç kalmamız bu senenin en önemli bombalarından biri oldu. Hemen hemen herkes benden önce gelmişti. Durmadan yaylaya tırmanışa geçtik. Yol boyu çiseleme devam etti. Ama hava kuru olduğundan soğuk çok hissedilmedi.

Gece saat 3:00. Gök gürültüsü ile uyandım. Camın önüne geldim. Yağmur fena yağıyor. Şöyle bir sabahı düşündüm. Tekrar dalmışım. Sabah erkenden yola çıkmıştık. Buluşma yerimize doğru hızla yol aldık. Sanırım bu yağmurdan dolayı vazgeçmiş birkaç katılımcı hariç herkes toparlandı. Ama sanırım buluşma saatine biraz daha uymaya çalışmalıyız.

Cami önünde buluşma köylüler tarafından merakla karşılanıyor. Yaylaya kampa gideceğimizi öğrenince güzel bir gülümseme oturuyor suratlarına. “ Soğuk olur ama haa” diye eklemekten alıkoyamıyorlar kendilerini.

Temmuz 2. Kamp biraz daha kalabalıktı. Katılımcıların uyumlanma süreçleri ve karakterleri farklı olduğundan her kampın süreci de farklı olur. İlgi alanları ya da dikkat süreleri yaptığımız aktivitelerin süresini veya sırasını belirler. Bu sürekli olarak değişebilen, gözlemlere dayanan bir esneklikle yürütülür. Bu sebepledir ki kafamızdaki hiçbir program zorunlu olarak akmaz.

 Dedetepe yine çok farklı süprizlerle karşıladı bu yıl bizi. Öncelikle geçen yıldan gönüllü olarak kalmaya devam eden Alessandro ve Stefania hala oradalardı. Bu mükemmel ekmeklerin ve pizzaların yaratıcısı onlar. Geçen yıl kampta olmayan Muhammed ise bu yıl bir sürü proje ile çiftliğe çok renk getirmişti.

Akyazı ilçesinin 25 km güneyinde olan acelle yaylasına kampa gitmek uzun süredir aklımdaydı. Yerleşimin fazla olması ve yaylacılar sebebiyle farklı yaşam seçimlerine ziyaretçi olabilirdik. Yaylanın tam ortasından geçen dere bir toprak yığını ile engellenmiş ve yaylanın tam ortasında büyük bir gölet oluşmuş. Tabii baraj sonrası derenin bir yatağı bayağı kurumuş. Ama su işte bu hafif hafif sızıyor ve umarım aşağı tarafta kalan canlı yaşamını olumsuz etkilemez.

Bu sefer Düzce’nin  muhteşem doğasını keşfe çıktık. 6-7 Temmuz 2013 tarihinde Samandere Koyacayla’ ya çoluk çocuk kampa gittik. Kamp öncesi gönderdiğimiz epostalar herkes tarafından çok iyi incelenmiş idi. Samandere şelalesinde buluştuk. Ondan sonrasında yayla 9 km civarında. Yolu çıkarken ineklerini otlatan çoban ile süt ve peynir hakkında konuştuk. Yayla evlerinde bunları ürettiklerini öğrendik. Sonrasında ver elini yayla.

Bu yazının adı aslında #direngezi Delmece yaylası kampı olmalı. Çünkü bir önceki hafta olan kampımızı iptal edip gezi’deki ağaçlara dostluğumuzu göstermiştik. Sonraki hafta boyunca herkes gibi bizde az uyuduk ve gergindik. Bir sürü şey yaşadık. Hafta sonuna doğru ortalığın durgun ve taksimin çocuklarla gidilemeyecek kadar kalabalık olacağını düşünerek Delmece kampımızı Yapmaya karar verdik. Gidecektik, hatta gidip ormanlara Taksim’deki durumu anlatacaktık. Belki kalkıp gelirlerdi. Belli olmaz bakarsın gelirler.

Kendimiz ve çocuklarımız için 2 günü daha çaldık bu haftasonu. Ercuva yaylasına kampa gittik. Güneş ile çam tozu arasında seçim yaparak ormanın kıyısına ağaçların gölgesine sığınarak kampımızı kurduk. Çadırlardan önce çayların demlendiğini gözlemledim. Bu artık tecrübe arttı ve kaygılar azaldı anlamına geliyor sanki. Aramızda kampı ilk kez deneyimleyen az kişi vardı. Önceki kamplardan edindikleri tecrübelerle malzemeler alınmış, gözlemler yapılmış bu gözlem ve özellikler üzerine muhabbetler koyu hal almıştı.