Soğucak Yaylası Çocuk Kampı Nisan 2014

Kış bitti. Gördüğümüz kadarı ile tam olarak bahar başlamamış. Hafif rüzgar eşliğinde hafta sonu Soğucak yaylası Çocuk kampını tamamladık. Katılımcılar keşke yazsa. Onlar yazmadığı için bana kalıyor bu yazı meselesi. Ama gördüğüm kadarı ile Erin çok özlemiş kampları. Zincirlerinden boşalmış tutsaklar gibi biran durmadan, oturmadan, gece yatarken yarın yapılacakları listeleyerek yattığı bir hafta sonu oldu.

Yaylaya ilk vardığımızda kamp yeri ararken, çocuklardan biri bir yer gördü. Sonradan anladığımıza göre Cross Motor severlerin antrenman yerlerinden biri. Dik bir toprak yamaç. Bitki falan kalmamış. Toprak ta yumuşak ve ufak taneli olunca  zarar verme ihtimali olmayan bir yer.

Alpay amca ben bir kaydırak gördüm kaymak istiyorum dedi. Çadır yeri aramayı bırakıp bu isteği değerlendirdik. Tüm haftasonumuz bu kaydırakta geçti diyebilirim. Ayrılmak bilmediler. Donlarına kadar toprak oldular. Akşam yürüyüşte yine kaydırağa gittik. Ertesi sabah kahvaltı sonrası yine gittik. Hep kaydılar kaydılar yuvarlandırlar, kaydılar. Bizlerde sazlardan taç yaptık, dinlendik, muhabbet ettik.

Kamp yerimiz çok güzeldi. Ateş yerimizi taşlık yerlerde seçtik. Açtığımız yerde yangın sıçramalarına dikkat ettik. Toprak altında böcek yuvası olmamasına dikkat ettik ve verimli üst toprağı alarak ateşte yanmasına engel olduk.

Arabalarımızı uzakta tuttuk. Hep yürüyerek taşdık eşyalarımızı.

Çocuklarımızın isteklerine dikkat ettik. Özgür bıraktık onları. Güvendik ve kendilerini geliştirmeleri için denemelerine izin verdik. Onların korunmasına yardım ettik sadece.

Minik çam fidelerinden bölgesinde  fazla olanları değişik yerlere taşıdık. Orda korunsun ve büyüsün diye.

Uzun yürüyüşümüz boyunca bolca çöp topladık. Çöpleri yaylada bırakmadık. Aşağı kadar taşıdık. Dönüşüme kattık. Keşke herkes çöplerini doğaya atmasa..

Başka bir kampta görüşmek üzere

Alpay Oğuş

5-6 Nisan 2014

 {phocagallery view=category|categoryid=45|limitstart=0|limitcount=0}

Yorum Ekle